mierny

mierny
mierny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, miernyni, miernyniejszy {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nieduży ze względu na wielkość, ilość, natężenie itp.; średni': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mierne rozmiary, zyski, postępy. Mierny wynik, dochód, urodzaj. Mierna korzyść. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mający niewysoką wartość, jakość; ledwie wystarczający; lichy, marny, kiepski': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mierny uczeń, pisarz. Mierna odpowiedź, powieść. Mierny obraz. Mierny talent. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • mierny — miernyni, miernyniejszy 1. «niewielki pod względem miary, wielkości, ilości, siły; średniej wielkości; średni» Mierny wzrost. Mierna tusza. Mierny pożytek. Mierna cena, wartość. 2. «nie wznoszący się ponad przeciętność, nie wybijający się,… …   Słownik języka polskiego

  • miernybė — ×miernybė sf. (1); SD179,131, DK103,104 saikingumas, susitvardymas …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • miernystė — ×miernỹstė sf. (2) K; R žr. miernybė: Savo sūnų iš mažens ... ant miernystės valgyme ir gėrime jaukino Ns1856,2 …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Чешский язык — Ч. язык, на котором говорят славяне Ч. королевства, Моравии, части Силезии, нижней Австрии, чехи эмигранты в Вене, в Волынской губернии, Германии и Америке, составляет разновидность западной ветви славянских языков и ближе всего сходен с языками… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • czwartorzędny — czwartorzędnyni «należący do dalekiej (czwartej) klasy, kategorii, odległego rzędu, gatunku itp.; mający niską wartość; bardzo mierny, lichy, marny, podrzędny» Czwartorzędny pisarz, aktor. Czwartorzędny film …   Słownik języka polskiego

  • dwójczyna — ż IV, CMs. dwójczynanie; lm D. dwójczynayn lekcew. «dwójka, stopień szkolny mierny» Dostał zaledwie dwójczynę …   Słownik języka polskiego

  • elukubracja — ż I, DCMs. elukubracjacji; lm D. elukubracjacji, (elukubracjacyj) «mierny utwór literacki, rozprawa, artykuł itp. napisane z wysiłkiem, bez talentu» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • miernie — miernieej przysłów. od mierny a) w zn. 1: Być miernie uzdolnionym. b) w zn. 2: Malować, grać miernie …   Słownik języka polskiego

  • mierność — ż V, DCMs. miernośćści, blm rzecz. od mierny a) w zn. 1: Mierność urodzaju. b) w zn. 2: Mierność rysunku, obrazu, muzyki. Mierność czyjegoś talentu …   Słownik języka polskiego

  • miernota — ż IV, CMs. miernotaocie; lm D. miernotaot «człowiek mierny, nie wyróżniający się niczym dodatnim, nie wybijający się ponad przeciętność; także rzecz małowartościowa, przeciętna, licha» Miernoty odpadły przy egzaminach konkursowych. Na wystawie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”